| Robert the Bruce, Rei dos escoceses. |
"Nemo me impune lacessit" (Ninguén me ofende impunemente), esta é a lenda que reza no escudo de armas de Escocia. A frase representa ben o carácter do pobo escocés ao longo da súa dilatada historia. Orgullosos tanto na fortuna como na adversidade, sobre todo nesta última, porque, ademáis de whisky, se de algo sabe Escocia é de adversidades. Chegáronlle éstas, na súa maioría, da man dos seus moitas veces odiados veciños ingleses. Pero a historia, xuiz inapelable, e a pesar do incesante empeño dos escoceses pola súa liberdade, tiña xa dictada a súa sentenza, e así, no ano de 1.707, vese obrigada a asinar a Acta de Unión con Inglaterra, e pasar desta maneira a formar parte do Reino Unido da Gran Bretaña; constituido polo Reino de Inglaterra, no que se incluía Gales, e o Reino de Escocia. Case un Século despois uniríase Irlanda, ata quedar na actualidade como Reino Unido da Gran Bretaña e Irlanda do Norte.
Non obstante, esa "unión" non privou a Escocia de certas particularidades, primeiramente segue tendo a consideración de Reino, aínda que integrado, xunto co de Inglaterra, nun só Reino de Gran Bretaña; conservou a facultade de emitir moeda (Libra Esterlina Escocesa); o seu sistema educativo; cooficialidade do Inglés co Gaélico (lingua propia de Escocia de orixe céltico); selección nacional de futbol e rugbi. Todos eles máis símbolos identitarios (o que non é pouco), que de poder real ou de autonomía efectiva. Non así o feito de ter un Sistema Legal propio recoñecido polo Dereito Internacional.
No referinte aos seus Órganos de Goberno, en referéndum celebrado no 1.997, o pobo de Escocia votou maioritariamente a favor de recuperar as institucións propias de goberno, e no 1.998 constituiuse o Parlamento Escocés. Na actualidade o Partido Nacionalista Escocés, ten acadada a maioría simple, o que abre a porta, vía referéndum, a unha futura independencia.
En todo caso, acaden ou non a independencia do Reino Unido, Escocia síntese orgullosa do que é, unha NACIÓN.
Pero deixémonos de historias, se por algo se caracteriza Escocia é polos seus tópicos: o Whisky escocés, a Saia escocesa, a Gaita, os Cadros, William Wallace... neste caso os tópicos, dende o meu punto de vista, non son malos, todo o contrario. Cando un viaxa a Escocia, vai coa esperanza de que eses tópicos se cumplan, e así é. Certo, un chega a Alba, e vé que hai homes que levan saia (Kilt), que os seus famosos cadros están omnipresentes, as destilerías salpican profusamente a súa paisaxe, e o son da gaita pode irrumpir en calquera esquina na rúa, dentro dun pub, ou nunha cerimonia. É sen dúbida un país onde os tópicos se cumplen...si, pero con encanto.
Pola miña parte se tivera que definir Escocia nunha soa verba, esa, sen dúbida, sería PAISAXE, e como unha imaxe vale máis que mil palabras, aí vos deixo unhas cantas. Agardando que vos gusten, despídome ata a seguinte entrada.
![]() |
| Eilean Donan Castle |
![]() |
| Edimburgo |
![]() |
| Barrio de Edimburgo |
![]() |
| Panorámica de Edimburgo |












No hay comentarios:
Publicar un comentario